دکتر سامع: ورزش در سنین کودکی نباید جنبه رقابتی داشته باشد

روانشناس ورزشی فدراسیون پزشکی ورزشی معتقد است ورزش در دوران کودکی تنها باید جنبه تفریحی و سرگرمی داشته باشد.

دکتر لاله سامع در گفت‌وگو با خبرنگار علم ورزش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در رابطه با نقش ورزش در یادگیری مهارت‌های حرکتی اولیه در کودکان اظهار کرد: کودک از سن 7 ماهگی که مهارت‌های حرکتی اولیه را انجام می‌دهد در حقیقت مهارت‌های ذهنی، شناختی و اجتماعی وی پرورش پیدا می‌کند. وقتی به سن 5 ـ 6 سالگی می‌رسد همچنین بازی‌های کودکانه علاوه بر رشد تمرکز در کودک سبب می‌شود تا بازی‌های کودکانه به اصطلاح علم روانشناسی شکل بازی‌های نمادین، خلاق و رمزدار پیدا کند.

وی خاطرنشان کرد: والدین باید به زمان بازی کودکان خود توجه و اهمیت خاصی قائل شوند و در حین بازی از وی تقاضای درخواست‌های بی‌مورد نداشته باشند و یا اسباب بازی‌های کودک را به بهانه‌های مختلف جمع نکنند چون این مسئله خلاقیت کودک را از بین می‌برد. ضمن اینکه بیشترین رشد ذهنی و بالینی کودک در سنین نوجوانی و بزرگسالی تحت تاثیر بازی دوران کودکی است.

سامع متذکر شد: متاسفانه در سن 5 ـ 6 سالگی که باید ورزش کودکان در قالب تفریح و سرگرمی باشد در اکثر باشگاه‌ها به صورت قانونمند نگاه می‌شود و همان قانونی که برای افراد بزرگسال در نظر گرفته می‌شود برای کودکان نیز اجرا می‌شود در حقیقت در این سن که کودک باید از فعالیت‌های ورزشی لذت ببرد مربیان به خاطر اهمیت برد و باخت به نوعی استرس و اضطراب را در کودکان پرورش می‌دهند و این امر سبب از بین رفتن اعتماد به نفس کودک در سنین بزرگسالی و در دوران ورزش حرفه‌ای و قهرمانی می‌شود.

این روانشناس ورزش تصریح کرد: اگر در مسابقه‌های حساس و مهم می‌بینید یک بازیکن حرفه‌ای علی‌رغم اینکه از تکنیک خوبی برخوردار است اما در مواجهه با حریف خود به نتیجه قابل قبولی دست پیدا نمی‌کند. به خاطر این است که از دوران کودکی به خلاقیت کودک به معنای واقعی رشد پیدا کند.

سامع با اشاره به این نکته که سنین 5 ـ 6 سالگی زمان مناسبی برای پرداختن به ورزش حرفه‌ای نیست، متذکر شد: در سایر کشورها از جمله انگلیس و استرالیا در سنین 5 ـ 6 سالگی بحث استعدادیابی مطرح است و کودکان پس از اینکه توانایی‌های مورد نیاز آن‌ها آموزش داده می‌شود، در سن 10 سالگی وارد عرصه رقابت و مسابقه‌ها می‌شوند، اما در ایران در سنین 5 ـ 6 سالگی بحث رقابت و برد و باخت مطرح است و از 7 سالگی وارد جریانات ورزش‌های حرفه‌ای و قهرمانی می‌شوند و این مسئله از لحاظ بعد روانی به کودک آسیب می‌رساند و این سهل‌انگاری بعضی وقت‌ها منجر به آن می‌شود که کودک به مرور زمان دچار نوعی دلزدگی از ورزش شود.

این روانشناس ورزشی در پایان خاطرنشان کرد: در ایران مربیان چون به فلسفه مربی‌گری و مطرح شدن جایگاه اجتماعی خود فکر می‌کنند، اصلا به دنبال این نیستند که در سنین 7 ـ 8 سالگی به رشد و شکوفایی توانمندی‌های کودکان کمک کنند بلکه با پرداختن به بحث رقابت و برد و باخت متوجه این واقعیت مهم نیستند. شکست کودک در یک رقابت چقدر از لحاظ بعد روانی باعث تخریب روحیه و شخصیت کودک در دوران نوجوانی و بزرگسالی می‌شود.